bezsenność

                      Zmrok, noc, cisza.
                      Zamykam się w sobie
                      Jak ten kwiat uśpiony,
                      Wtulam się w fotel rozmyślań,
                                  Widzę stąd lepiej
                                   Cel za dnia chybiony
                                   Jesteś Ty - moja przystań.
                      I głębszy oddech chwytam,
                      By Tobą się zachłysnąć,
                      Jak życiodajnym tlenem.
                                  A gdy jasny świt nastanie
                                  I wyrwie mnie ze snu,
                                  Rozchylę płatki swe,
                                  By nowy witać dzień,
                                  By jemu sprostać móc
                                  I choćby sprawom stu.